می خواهم آنقدر بمیرم تا خسته شوم،
گاهی وقت ها که زندگی برایم سخت می شود،می خواهم؛
ولی بعدا یادم می رود.
همین زندگی است که حواسم را پرت می کند،عجب موجود عجیبی است.
مردن یادم می رود.
خسته ام، خوابم می آید.
اردی بهشت 88
رخوت
۲۳
آذر
۱۳۸۸
می خواهم آنقدر بمیرم تا خسته شوم،
گاهی وقت ها که زندگی برایم سخت می شود،می خواهم؛
ولی بعدا یادم می رود.
همین زندگی است که حواسم را پرت می کند،عجب موجود عجیبی است.
مردن یادم می رود.
خسته ام، خوابم می آید.
اردی بهشت 88
چه قدر منم خوابم گرفت!
چه قدر عمیق زیبا بود
چقدر دلم خواب می خواهد
مرگ شاید…
ما خزان را چون بهاران می کنیم
آب این چشمه به باران می کنیم
جمله برگان درختان بر زمین
ما زمین را عشق باران می کنیم
شبنم این باد پاییزی نشست
ما زمین را مست یاران می کنیم
من سال های سال مردم
تا اینکه یکدم زندگی کردم
تو می توانی
یک ذره
یک مثقال
مثل من بمیری ؟
وحشت از عشق که نه ، ترسم از فاصله هاست
وحشت از غصه که نه ، ترسم از خاتمه هاست
ترس بیهوده ندارم ، صحبت از خاطره هاست
صحبت از کشتن ناخواسته عاطفه هاست
کوله باری پر از هیچ ، که بر شانه ماست
گله از دست کسی نیست ، مقصر دل دیوانه ماست
چه بخواهیم چه نخواهیم
همه ی ما یه مرگ به خدا بدهکاریم…
ومن آنقدر مردهام که حتی دیگر مرگ هم مرگ مرا باور ندارد
دستان زندگی قوی تر است همیشه ، تنها یک زمان دستان مرگ پیروز می شود و آن وقتی ست که باید ، که وقتش باشد ، که دیگر جایی در این دنیا برایمان نیست ….
سلام گلم
اینروزا منم همین حال و هوا رو دارم . امیدوارم که تو هم زودتر آرامش بگیری .
همین زندگی است که حواسم را پرت می کند
چقدر این روزها این جمله رو می شنوم
این زندگی خیلی کارا میکنه. میکشه. میخوابونه. میچرخونه. میگذرونه. میخستونه
اما اخره اینا همش با یه خواب میچسبه…
خوبی که ها؟
خستگی قشنگه چون بعر استراحت حسّت فوق العادست
عجب زندگی شور شده
عالم همه محو گل رخسار حسین است ،/
ذرات جهان درعجب از کار حسین است ./
دانی که چرا خانه ی حق گشته سیه پوش ،/
یعنی که خدای تو عزادار حسین است/
التماس دعا…
نظره لطفته…
خبری شد به منم ندایی بده
سلاممممممممممممممممممم
امام على (علیه السلام):
کسی که با کتاب‌ها خود را آرامش دهد، هیچ آرامشی را از دست نخواهد داد.
و فى مناجاة موسى علیه السلام:
موسى علیه السلام در مناجات با خدا عرض كرد:
خداى من ! كدام آفریده ات را بیشتر دوست مى دارى ؟
فرمود: آن كس را كه چون محبوبش را از او بگیرم با من آشتى باشد.
///////////////////////////////////////////////////////////////////////
وچقدر سخته كه گل ارزوهات رو تو باغ يكي ديگه ببيني و بدون اينكه لبريز از كينه و نفرت بشي زير لب بهش بگي :گل من !باغچه ي نو مبارك…
//////////////////////////////////////////////////////////////
خای دل بی قرار نالاه نکن زاری نکن ان دیگه نمی اید اینجا
کاری باهات نداره اصلا تو دیگه کسی نیستی تو را برده از یاد
ان کسی که با یادش شادی ان از یادت بی خیره
زاری نکن یادش رفته که تو هم روزی روزگاری بتی بودی و
شکسته شدی خورد شدی با خاک یکی شدی بی ارزش
دیگه اینقدر نگو شاید بیاد . شاید بیاد . نمیاید
ان دیگه تو را دوست نداره نمیخواد
همش این حرفها دورغه دورغه
عاشق شدن کدومه
/////////////////////////
م
يلدا يعنی تنها يک دقيقه بيشتر را باهم جشن بگيريم…/
زمستانتان مبارک…
سلام . دوست من وبت خیلی محشر وعالیییییییییییی . خیلی خوشحال میشم اگه تو پیوندای هم باشیم
حتما به منم سر بزن . منتظرتم . واقعا خیلی خوشحالم که میبینم این چنین مطالب زیبایی با این دلهای زیبا و پاک هست
مهدي جان
سوال ساده دارم از حضورت
من آیا زنده ام وقت ظهورت؟
اگر که آمدی من رفته بودم
اسیر سال و ماه وهفته بودم
دعایم کن دوباره جان بگیرم
بیام و در رکاب تو بمیرم
تو اين ايام هر وقت دلتون شكست ياد ما هم بكنيد
الهم صلی علی محمد وال محمد
التماس دعا
یعنی اینکه اپ کردی خبرم کن
منظورم اون بود.
ی قرار توام ودر دل تنگم گله هاست
آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست
مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب
در دلم هستی وبین من وتو فاصله هاست
آسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد
بال وقتی قفس پر زدن چلچله هاست
بی هر لحضه مرا بیم فرو ریختن است
مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست
باز می پرسمت از مسئله دوری وعشق
وسکوت تو جواب همه مسئله هاست
سلام من شمارو لینک کردم.
این روزها کسی هم از مردن خسته می شود؟
یا همه عادت به مردن دارن؟
آن بهشتی رو كه عزم سير در گلزار داشت
بر لبش شهد شكر در ذكر يا غفّار داشت
با زبان عشق رمز عشق را اظهار داشت
بلبلی برگ گلی خوشرنگ در منقار داشت
و اندر آن برگ و نوا خوش ناله های زار داشت
گفتم ای جان عاشقی را منشا ارشاد چيست
اين بنای جاودان را بانی و استاد كيست
گفت مرغ روح در زندان تن آزاد نيست
گفتمش در عين وصل اين ناله و فرياد چيست
گفت ما را شوق وصل يار بر اين كار داشت
لاله رخسار گلگونش چو آتش بر بياض
دولت بيدار عشقش را نباشد انقراض
رهروی كوی وفايش را نباشد ارتحاض
يار اگر ننشست با ما نيست جاي اعتراض
پادشاه كامران بود از گدايان عار داشت
ای خوش آن چشمی كه باشد آشنا با حسن دوست
می دهد آيينه ی دل را جلا با حسن دوست
محفل عشاق را باشد صفا با حسن دوست
در نمی گيرد نياز و ناز ما با حسن دوست
خرم آن كز نازنينان بخت برخوردار داشت
گر قبول افتد كه طوف كعبه ی جانان كنيم
فخر بر خورشيد و ماه و انجم و كيوان كنيم
بهر قربان در منای دوست جان قربان كنيم
خيز تا بر كلك آن نقاش جان افشان كنيم
كاين همه نقش عجب در گردش پرگار داشت
سلام آقا امیرممنون که بهم سرزده بودی.لطفا منو با (حرفهایم را آرام در گوشت زمزمه میکنم)لینک کن
من اگر خاکمو خشکم خشکی از روحم نیست
آسمان است که با من قهر است
امیدوارم زودتر مطلب جدیدت رو بزاری
با مهر
یاد استاد معروفی افتادم
می گفت : دیگر نمی نویسم . اما اگر یادم بماند!
مرسی دوست عزیز
بامهر
کجا باید بیایم به صرف چی؟
با یه حس عجیب مینویسی.خیلی قشنگ.
می خواهم انقدر بمیرم تا خسته شوم.اما یادم میرود
ممنون از لطفتون .
حتما” . خیالتون راحت باشه
.