افکارم خط خطی است ؛
ذهنم کمی پلید شده است, روحم کمی غمگین تر , روحیه ام بازنده !
موریانه ی مرگ روی سلول های خاکستری مغزم رژه می روند و شاید می خواهند این سلول های خاکستری را خاکستر کنند !
در نوشته هایم شاید بتوانی بازگشت به عقب را به وضوح ترک های دیوار ببینی ودرک کنی , تو می توانی ببینی که جوهر قلمم هم دارد خاکستر می شود وشاید اندکی دیگر این فعل مستمر به فعلی ماضی یا حتی بعید تر از آن شود !
این بعیدی برای همه ی مان صدق خواهد کرد , زمانی که جسممان را خدا غذای کرم های گورستانمان می کند و روحمان را توفیٰ , ای کاش شرمنده متوفیٰ نشویم !
خدا بزرگ تر از اين حرفهاست . ايشالا مه موقع توفی شرمنده ی متوفی نمی شيم.به من سر نمي زنی؟
اينجا ميشه نفس کشيد…با اين ترانه که خيلی وقت بود بهش گوش نداده بودم…
پاينده باشی و عاشق(او)
…
مرگ او را در کجا باور کنم
…
تو از اين لحظه جزو پيوندهامی
راستی ميدونستی من اسمتو خيلی دوست دارم
سلام
خبری ازت نيست؟!
راستش چيز زيادی از اين پستت دستگيرم نشد. اگه تونستی برام توضيح بده.
راستش نمی‌دونم درست فهميدم يا نه اما اگه علت این بازگشت ناامیدیه… ناامیدی محدود کردن بخشش بی‌حد خداست … قطعا جای تجديد نظر داره… چشم ها را باید شست…
اگه علت چيز ديگه‌ايه سعی کن پيداش کنی…حتما سعی کن همیشه…
به هر حال راه پستی و بلندی داره…اما کار ما گذر موفقه…گذشته رو باید رها کرد و حالا رو زیبا زیست زیبا و قابل ستایش…تنها سرمایه ما حالاست…
نمی‌دونم چرا زودتر که اومده بودم هنوز متن جدیدت رو نشون نمی‌داد وگرنه زودتر برات پیام می‌گذاشتم…
يه چيز ديگه بايد سعی کنيم افکارمون رو خودمون مديريت کنيم… نه افکارمون ما رو…
نمی‌دونم شايد لازم باشه کانال ذهنت رو عوض کنی يا …
اما در اين جور مواقع چيزی که به من کمک کرده يه درددل جانانه با خودش بوده…از ته ته ته دلم… با خود خود خودش… خدا رو می‌گم…سرچشمه آرامشه….