مثل نبش قبر یک خاطره ی غمناک قدیمی بود آن شب …
مثل پر زدن یه پرستو توی خاطرات پریشان دیشب بود آن شب.
مثل ابریشم تنهای یک آونز مخمل پوش …
من می اندیشیدم ، به زندگی ام که نمی دانم من بر او مسلطم یا او برمن ، می اندیشیدم به قلم که می نویسم ، به روزم ، به شبم ، به قبرم ، به خاطرات گرد وخاک گرفته ی همان کودک چهار ساله ای که کنار پنجره ی اتاق ذوازده متری خانه ، در انبوه درخت توت حیاط همسایه که به درون آمده بود ، می اندیشیدم .
من حتی به همین جمله یبلند چندین فعلی قبل هم اندیشیدم ،
ولی تا دم دم های صبح نفهمیدم اندیشیدن چیست.
اندیشیدن همان خیال کودک درونم است که روزی بابا برایش ذوچرخه بخرد یا اندیشیدن همین زجه زدن روی برگه امتحان فیزیک 10/3/86 است !
یا شاید هم فکری باشد در کنار خلوتی پنجره ای مانند از همان پنجره هایی که به حیاط خلوت ذهن من باز شده ،
من این روزها در گذشته غرق شدهام ، می شوم ولی نمی خواهم دیگر <<خواهم شد >>
شاید علتش بوی خوش خدایی باشد که روز به روز به من نزدیک تر می شود ،کسی که شاید بخواهد تا این امرداد یا شهریور به پیشش بروم ،
اگر او بخواهد این گذر بدون گذرامه شاید شود …
20/4/1386 –3:12 ق.ض
سلام
خدا که فاصله ش رو با ما کم و زياد نميکنه ، چشمها و حواس ما ضعیف و قوی میشه که اون رو دور و نزدیک میبینیم. اگه خوب نگاه کنیم اصلاً فاصله ای نیست خود ما تکه ای از خدا هستیم.
.
من هم به روزم و منتظرتون.
سلام
خدا رو شکر که می انديشيد
جوونای مردم ميرن معتاد ميشن!
البته مزاح کردم
خيلی قشنگ بود
خوشحال ميشم به منم سر بزنی
زندگی شايد مردن تدريجی ماست…يا که شايد زمزمه دلتنگی ماست…..خدا هميشه هست ولی اين ما هستيم که گاهی ازش فاصله ميگيريم…به گذشته فکر کن ولی هيچ وقت توقف نکن…..يا حق
در راستای کامنتی که نوشته بودی:
مرسی که زدی
يحتمل منظورت سر بود ديگه!!
به هر حال بگم که:
مرسی که زدی!!
یا حق
برام جالبه که آخر شعرات به خدا می رسيد .
البته که طوری نيست!
ما همه جورشو قبول داريم!
وبلا گ در خور تاملي است
و با ارزش !
به من هم سر بزني خوشحالم كردي .
با تبادل لينك موافق بودي خبرم كن گرامي !
.
.
.
سبز باشي و بهاري .
گذرامه چيه ؟؟؟ … منظورت گذر نامه بوده يحتمل
اسم اينجا رو بزار سهيل زمينی … آخه عين ستاره سهيل اصلا نيستی
منم نوشتم يه چيزايی … جريان يه خوابه … بيشتر به خودت ميرسی تا به خدا … خوشحال ميشم بخونيش و اينا
