نویسنده : امیررضا
نظرات : ۰
به مشامم که خورد؛ بوی خوبِ بودنت، بوی خوب بودنت؛ از پس یک روزمرگی مدام؛ خواستنم این بود، کاشکی بوها دیدنی بود؛ گفتنی بود؛ اصلا فرستادنی بود؛ که سنجاقش می‌کردم به خودم؛ روحم؛ وجودم؛ همین.
اردیبهشت 93
قبلی
بعدی
برای صرفنظر کردن از پاسخگویی اینجا را کلیک کنید.
نام
ایمیل
وبسایت (اختیاری)
نظر شما
جست و جو
